> نکته: چنان چه نیاز به راهنمایی دارید، تیم پشتیبانی در خدمت شماست. ۱- ایمیل: upnama.ir@gmail.com
۲- پشتیبانی آنلاین در تلگرام @help_upnama (پیشنهادی). ۳- شماره ۰۹۳۶۷۳۸۴۸۴۸ (در ساعات اداری)
نقد فیلم بوفالو, the buffalo, بعد از داستان!
بوفالو، آخرین ساخته کاوه سجادی حسینی است که این بار سراغ زوج تازه ی سینمای ایران، یعنی پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی رفته است. فیلمی که اشاره دور و ضعیفی نسبت به نامش دارد و وجه تسمیه ای جز انتخاب نام «بهرام بوفالو» برای پرویز پرستویی، ندارد!
کاوه سجادی حسینی در بوفالو می خواهد ساختار شکنی کند. به همین خاطر، اصلِ قصه که دزدی هومن سیدی و سهیلا گلستانی از یک طلافروشی است را رها کرده و با یک گره ضعیف، سراغ طمع انسان ها می رود. ایده ای که اصلاً از آب درنیامده و تاکید روی نام بوفالو، حیوانی که به خودخواهی معروف است هم نتوانسته به آن کمکی بکند.
کارگردان اصرار دارد سرخوشی ابتدایی فیلم برای تاکید روی تضاد قبل و بعد از رسیدن به مرداب است. جایی که مرداب، نقش اول فیلم می شود و همه چیز در مرداب اتفاق میفتد. اما برای رسیدن به این هدف، تلاشی صورت نگرفته است. هومن سیدی در نقش پیمان، خیلی بی هوا تصمیم می گیرد به خاطر بیست هزار تومان مسیر چند ده متری تا ستون های پل روی مرداب را شنا کند. دفعه اول با تمام شوخی های شیرینش موفق می شود اما اصرار برای رفتن به زیر آب با یک شرط بندی کودکانه، کمی غیرمنطقی به نظر می رسد. زیرآب رفتنی که منجر به مرگِ دمِ دستی پیمان می شود. جایی که سهیلا گلستانی هم تلاش ویژه ای برای نجاتش نمی کند و به هر ضرب و زوری که شده، کارگردان را به ایده اصلی فیلم می رساند!
حالا دیگر ریش و قیچی دست کاوه سجادی حسینی است. مرداب فیلم را از تب و تاب می اندازد و رکودی عجیب و غریب بر فیلم حاکم می شود. پرویز پرستویی و سهیلا گلستانی، با همان جنس رفتاریِ فیلمِ امروز که اصلا متناسب با فضای فیلم نیست، تا پایان برای بیرون کشیدن جنازه هومن سیدی با هم تلاش های بی سرانجامی می کنند و در این میان هم کاراکتر اضافه ای با بازی پانته آ پناهی ها می آید و می رود و اتفاقی نمی افتد!
0 دیدگاه ارسال شده است
نمایش / مخفی کردن دیدگاه ها